Dolma kaleme baktım, üstünde damla damla mürekkep birikmiş
Ya kalem dandikmiş, ya kalem oturup kaderine ağlamış, hislenmiş.
O ağlayınca bende "bizde acıyı paylaşmak adettir" dedim,
oturdum onunla ağladım...
Gözümde güneş gözlüğü var kimse görmedi
Kimse görmeyince gönül yalnız hissetti
Katlanamadı ya bu işe daha fazla ağladı, hislendi.
Ben değil kalem yazıyor, ben ne kızdım kimseye ne de minnet ettim
Sukün ettim, sukünetim, sukünettim …
2 artı 2 eşittir 4, 2 çarpı 2 eşittir 4
yol ayrımına geldim, toplamak kolay diye, ben çarpmayı seçtim, (zor yolu)
2 kere sevdim, çok diyenler 1 tanesi olsa diğerlerini neylerdim.
Çok hazret var bu alemde, tanıdım
Çok ayıp var bu ademde
Nerde yanlış varsa hepsi bende
Çaresi olsa bile bile uçuruma gider miydim ?
Elim bağlı dedik ya bu sitem niye
Senin elinde varsa, fazlası benim beynimde
Ben kalem oynatsam kalır mı taş taş üstünde
Edebiyat tamamda, birde edebi hayat, edebimden sustum
Sen olsan söyler miydin?
Kalem kustu, kağıt pustu
En nefret ettiğim para puldu …
Olmasa da olur ya bir ince hastalık beni vurdu..
Çaren varsa söyle de, sen olsan işin burasında kaçar gider miydin?
Gözyaşı diniyordu kalemin
En içlisini etti ya kelamın
Olsun benim de var biraz meramım ..
Neyse susayım …
Nasılsa her “murad” ında ben varım …
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder