güneş ışığına maruz bırakmayınız

gündüz yazılmıyor birader. hayata tutunma çabaları takdire şayan salyangoz, kabuğuna beni de al.

KORKMA BEN VARIM

paradokstur kendileri. yani istediğimiz birinin yanımızda olmamsı bir korku sebebiyse,birden çıkagelip "korkma ben varım" demesini isteriz. ama zaten o kişi hiç var olmasaydı korkulacak birşey de olmazdı. sahip olduğumuz şeyler ya da sahip olmaya çalıştığımız ya da sahip olduğumuzu sandığımız şeyler aslında bize sahip. Bunun farkına varmamız ise bir telefonun şarjının bitmesine bağlı. matrixin ilk filmindeki bir sahneyi hatırlayalım. neo'nun kablolarla bir fanusta,hiç kullanmadığı bedeninde uyanış sahnesi. bir cenin motifinde bir sürü kablolayla bağlanmış neo. Her kablo bizi hem hayata bağlıyor hem de tutsak ediyor. bağlanmak, tutsaklıktır diyebiliriz. ama bağlanmak aşktır. yaradılışımız gereği birilerine bağlanmak zorundayız. doğdumuzda annemize. büyüdüğümüzde bir tanrıya, ya da tanrısızlığa. Ama illa bir bağlanma sarmalının büklümlerinde yetişiriz. bir mürşit olup şeyhimizi ararız. bankacı olup paralarımızı. bağlanmak insani birşey olduğuna göre ne kadar çok bağlanırsak o kadar çok insanız ve o kadar çok özgürüz. bağlanmak özgürlüktür beyler.

Korkuyorum

Saat gece 1 ve ben korkuyorum

Tıpkı bir salyangozun evini kaybedip, açıkta kalmasından korkması gibi …

Tıpkı bir kuşun çocuğum ya uçamazsa korkusu gibi.

Tıpkı bir arının ya kraliçemiz ölürse korkusu gibi  bişey işte.

Ben de kraliçemi kaybetmekten korkuyorum.

Korku sevginin bir ölçütü olabilir mi, bal gibi de olur, bakın yine bal dedim

Kraliçem gider ve bal kokan hayatım sona erer diye korkuyorum.

İçim içime sığmıyor, kalkıp gitmek istiyorum, seni görmek istiyorum

İt gibi kapında nöbet tutmak istiyorum. Kuş gibi değil ben it gibi özgür olayım istiyorum.

Kuyruğum hava da sen de yanımda ol istiyorum …

Aradığım kişiye şu an ulaşılamıyorsa ne zaman?

Alıp o telefonu fırlatmak, yok yok içine girip yanına ulaşmak

Ben burdayım deyip saçını okşamak.

Ama yapamıyorum, burda aval aval duvarlara bakıyorum.

Duvarlar korkuya iyi gelmiyor,kapılar da.. pencere iyi gelir belki

Açıp şimdi bağırsam yaaa …

9 doğurmak tabirini tam anlamıyla yaşıyorum.

Sensiz olmayı hayal edemiyorum.

Meğerse ben hiçmişim, meğerse korkağın tekiymişim.

İçim ürperiyor, ne yapıyorsun şimdi diye

Dualar ediyorum güzel güzel uyuyor ol diye.

İçini ferah tut murat derdin burda olsaydın.

İçim huzur dolardı, vakt-i saadeti yaşardım.

Kafamda senin sesini duyduğum için rahatım biraz

Meğer seninle kaç dakika geçirsem de bana az

Sensizliğie ve sessizliğe ediyorum itiraz.

Ne olur artık aç şu telefonu, naz yaptım de bari nazzzzz.

Ben karanlıktan korktuğumu sanırdım ama seni kaybetmekten daha çok …

Bir itin sahibini kaybetmesinden korktuğu gibi..

Bir kedinin ciğercinin kapanmasından korktuğu gibi

Bir ayının dünyadaki tüm arıların tükenmesinden korktuğu gibi ..

Bak yine bal dedim ..

Kraliçem nerdesin …

"dinazor dergisi" pek yakınımda

hasretle ve özlemle çıkarılması beklenen dergi pek yakında geliyor. akım ve anlayış bakımından cayır cayır yanan düşüncelerimizi içkisiz bir ortama aktarabilmek ve dumansız hava sahasında yazabilmek için dergi çıkarmaya karar vermiştik. Derginin son rötuşları da bitti. Adını da "dinazor koyduk". niye dinazor? dinazor, bu kadar devasa olmasına rağmen yeryüzünden silinmiş ve unutulmuş tek mesele çünki. insanlar minimalistik akıma kapılmış gitmişken burnunun ucundaki büyük olayları ıskalıyor. dinazor bunu engellemek için.
dinazor, ebat meselesini kendine sıkıntı yapan insanlar için.
dinazor, kendisi gibi yeryüzünden yok olmuş bütün güzelliklere bir taziye.
dinazor; takip etmek istediğimiz, fakat ayak izlerinin silinmişliği, izlenecek kişilerin ayak ebatlarının küçüklüğünden dolayı takip edemediğimiz herşeyin yerini alması için.
dinazor; belki ve ancak bir dinazor kapatabilir kalbimizdeki açık delikleri.
dinazor; zihninde dinazorların koşuşturup fikirleri sürekli sarsılmaya meyilli insanlara...
dinazor: tutunacak bir dalım yok diyenlere koca bir direk. binanın yıkılmazlığıyla alakalı.
dinazor; gömdüm onu, geçtim bu meseleleri, ezdim hepsini, bitti bu iş diyip de bitiremediğimiz herşeyin bir hayaleti. yok gibi gözüken,tanımadığımız ama kocaman bir dinazor gibi içimizde taşıdığımız şeyler için.
dinazor; sen yoksun dediğimiz herşeyin inkarının kabak gibi ortada kalmış kemikleri için.
dinazor, küçük dertlerin adamı olmayanlar için
dinazor; sizin göremediğiniz koca varlıkları göstermek için
geliyor...ayak sesleri ve gürültüleri türüyle alakası olmayan godzillayla özleştirilebilir fakat asla godzilla olmayan bir ayakyapıtı.
dergimiz sipariş ve posta yoluyla dağıtılacaktır.
ilgili kişiler bu adrese mail atabilir: nolanism34@gmail.com