bir senegallinin kalp atışları

gece,
yürümek gerektiren eylemler vaktinin göstergesi
tanımlar,
unutkanlıktan çekinen insannların kullandığı sefertasları,
bana birşey söyle sevgilim;
intihar etmemek için tutunduğum son mızrak ucundaki kan pıhtısı.
ruj lekesi gibi geliyor bana

yazgım

aynada bir yorgunluk,
isyan eden insanların ayak izleri olmaz,
bir gül koklarsın, bir köpek yavrular,
bahçemizde salyangozlar da vardır,
ama öpüşmek, öpüşmek
bir dizeden yokuş aşağı yuvarlanmaktır;
dizleri üzerine çökmüş bir buzağının
ilk adımlarına kavuşmasıdır öpüşmek.
kapıcalar kasket giyer
bunu unutmak sevgilim.
her matematik sınavı
bir güldür dikilmesi gereken geometrik

şiirimin ortayolu

son zamanlarda şiir ekolündeki kısırlıklar arasında size yeni bir dünya getirdim.şiirin ön nesneleri;
1-şiir içinde bir ben içerir. ama şiirde "ben" geçmez. çünkü baktığımız herşey bir köpeğin gözüyle baksakda bizden birşeyler taşır.
2-şiir deki "zaman"  bir günün ezanlara bölünmesi gibi aralıklarla kaplıdır. zaman olgusunun gerçeklik düzeyi sıfırlanmış olduğundan mütevellid zaman şair manüpülative kurgusudur. zaman, şairin zeminidir.
3- şiirde sadece şairin bildiği bir ritim olmalıdır. okuyucu bunu bulabilirse ne ala.
4- şiir bir amaçtır, araç değil ve peşi sıra gelen fikirler birikintisidir küçük göletler halinde. bunlar takip edilerek açık denizlere açılır.
5- vıcık vıcık simge içeren şiirler de şiirdir. ama benim şiirimde gerekli değildir.
6-şiir hayatın küçük bir prototipidir. hayatta nası fuzuli şeyler varsa şiirimde de vardır. bunlar fuzuli değildir.
7- şiir kendimle çelişme sanatımdır. fikirlerimi savunmayın.

mahpus

açık havada dört duvar arasına sıkışanlar,
siz, boyununa kravat vurulmuş, hançerlerinin uçları mürekkepliler
dağların rüzgarlarını kasırga sanan parlak saçlılar
ayakkabılarını giymek için bile eğilmeyenler ( ve çıkarmak için)
yağmurdan kaçan takım elbiseliler
sizi bütün bu tariflerimden tanıyamasam bile
leş kokan gülümsemeleriniz
bir evrak dosyasının arasına sıkıştırılmış liralarınız kadar belirgin