çok ağlayasım var gökyüzü. karanlıklarına yaslasam başımı, yıldızların yokken baksam sana gökyüzü.. seni kusursuz inşaa etmişler. tuğlasız harçsız. beniyse topraktan, çamurdan. çok ağlasam balçıklara sıvanır mı yüzüm, söylesem ak yüzüm kararır yaptıklarımı,peki senin gök yüzün ne zaman ağaracak. çok ağlayasım var gök yüzü, gözyaşlarım senin yağmurlarından güzel olmasa gerek. hiç bir melek taşımadı gözyaşlarımı sevdiğime, seninkiler neden böyle... konuşturtma beni gökyüzü... sen de olduğunu sandığın herşey senin dışında...ay, yıldızlar, güneş, sen neresindesin gerçeğinin gökyüzü, senin kubbeliğin varsa kubbe altında yaşayanlar sürer sefasını. sanane pahalı camekanlardan, sanane kameralardan gökyüzü.sen işine bak. yalandan bulutlarınla oyna, ben aşağıda göbeğine bakacağım. hiç mahremin kalmayacak ben sürekli bakacağım gözümü kırpmadan. bir ekmek kokusuna intiharlar savsakladım ben gökyüzü, bilmezsin. terk-i terk etmeden terkedildiysen, nasıl vazgeçtiğini iddia edebilirsin. Sisyphuslar doluşmuş aklımın başına, çakıl taşları ebabillerden hatırladınmı. ellerinde çamurlu taşlarla bağırsaklarından geçen kuşları. gökyüzü bi siktir. seni seyirlik oyun gibi seyrettiğini sanıyor insancıklar. sen seyrediyorsun onları, öpüşmlerini, kavgalarını ve cinayetlerini. kaç adam asıldı sen biliyorsun. Atlaslar tutamaz seni, sen hürsün tabi ya! siktir git be gök yüzü, siktir git