O sırada yanımdaki amca, sıkılmış olacak bana dönüyor ve o beklenen soruyu soruyor:
- Okuyor musun evladım?
- Kim ben mi? diye şaşırıyorum
- Evet, evladım, benimde senin yaşında bir torunum var, bu sene mühendis olacak inşallah, sen ne olacaksın evladım…
İşte duymak istemediğim o soru yine geldi: “Büyüyünce ne olacağım?” Bölümüm Amerikan Kültürü Edebiyatı. Varın siz düşünün gerisini, şimdi bunu söylesem muhtemelen otobüs dönüp meraklı gözlerle beni izler ve aralarından birkaç akıllı çıkıp : “Amerika’nın da kültürü mü varmış canım, boşuna okuyorsun sen” diye söylenmeye başlar. Yazar olmak istiyorum desem o da pek mantıklı durmaz hani, ama ben yinede bir cesaretimi toplayıp söylüyorum : “Yazar olacağım amcacığım”
Amca : “pek güzel evladım onu anladım da peki nerden ekmek kazanacaksın onu soruyorum” diye çıkışıyor…
Bu durumlar için önceden hazırladığım çözümü sokuyorum araya : “ ben öğretmen olacağım amcacığım, İngilizce öğretmeni” Amca istediği cevabı almanın mutluluğuyla, sohbete daha bir şevkle koyuluyor, ona göre ilk sınavı geçtim, daha doğrusu öğretmen, doktor veya mühendis şıklarından birini seçtim :)
